“Niet Klikken” – Avonturen in de zorg – Deel 1

Een nieuwe werkdag is weer aangebroken. Om half 8 loopt de eerste vroege vogel al in de hal. In de pyama, op blote voeten, mopperend dat ik zo laat aanwezig ben. Ik leg uit, dat ik niet laat ben, maar dat zij juist vroeg is. De andere bewoners slapen nog. Als ik mijn jas heb opgehangen en naar de gezamenlijke huiskamer loop, hoor ik haar weer zeggen dat het geen stijl is om zo laat te beginnen. Dementie…. Een lastige ziekte.

Ik zet thee en dek de tafel. Mevrouw wenkt mij en vertelt mij dat ze mij iets moet vertellen. Op bijna fluisterende toon zegt ze, dat haar buurvrouw altijd rare kleren aan heeft. “Ze ziet er niet uit, maar denkt dat ze heel mooi is. Die verbeeldt zich nogal wat”. Ik leg haar uit, dat we iedereen in zijn of haar waarde moeten laten. En dat iedereen een andere smaak heeft wat kleding betreft. Ze is het wel met me eens en eindigt met: “maar ik klik niet hoor, dat is niet netjes”.

Terwijl ze aan haar eerste boterham begint, komt de volgende bewoner de huiskamer binnen. Hij heeft wel trek en neemt ook plaats aan de grote tafel. Mevrouw in de pyama, wenkt mij nogmaals en zegt tegen me dat ik voor die man uit moet kijken. Hij smakt tijdens het eten en praat met volle mond. “zo’n vieze man! Zo eentje zou ik niet mee willen trouwen”. Ik antwoord, dat het inderdaad niet erg netjes is, maar dat we ons daar niet te druk over gaan maken. Ze denkt even na en zegt: “oké, ik kijk gewoon naar buiten als hij dat doet. Maar ik wilde je het gewoon even zeggen. Dat is niet klikken vind ik”.

Ze eten beiden rustig verder, terwijl een collega binnenkomt met medicatie.
We praten even over het onderwerp, wat ons en de rest van de wereld de laatste tijd bezig houdt: Corona. Het vaccineren is begonnen. De meesten zijn opgelucht, een aantal twijfelen nog. De collega vraagt: weet jij of er hier medewerkers zijn, die zich niet in laten enten? Ik weet toevallig van één collega, die het niet gaat doen en noem haar naam. Mevrouw in de pyama roept ons zachtjes even te komen en zegt: “klikken mag niet. Dat is niet netjes”.

Avonturen in de zorg is gebaseerd op waargebeurde verhalen van anonieme zorgmedewerkers, werkzaam in een lokale zorginstelling. Eventuele namen zijn geanonimiseerd in verband met de privacy van de betrokkenen.